Ik ben dus vervolgens eens gaan kijken en trof een oude en enigszins verwaarloosde 85 aan. Dit scheepje was op diverse plekken niet zo goed meer, en was aldus toe aan of de sloop of een hele enthousiaste eigenaar.
Aangezien ik voor beide opties mogelijkheden zag heb ik het scheepje uiteindelijk meegenomen. Mijn eerste gedachte was om hem aan iemand te slijten die een paar caravans verderop bij ons op de camping staat.
Die iemand is Melle G. een zestienkwadraat zeiler die het er al wat langer over had dat iets in de richting van een o-jol hem ook wel wat leek. Zo'n zestienkwadraat is immers wat meer werk als je zo tussendoor even wilt gaan zeilen, dus een o-jol er bij dat leek hem wel wat. En toen kwam onderstaande gek met de 85 aanrijden. Voor Melle was het als houtliefhebber liefde op het eerste gezicht. Hij wilde hem vrijwel direct hebben, en zo was ik het schip nog dezelfde dag kwijt.
Melle heeft in 2003 en 2004 eerst eens uitgeprobeerd of het wel beviel zo'n o-jol. En zo kon het gebeuren dat na enkele houtreparaties tussen de bedrijven door dit najaar en voorjaar het idee uitgevoerd is om aan een grondige restauratie van het schip te beginnen.
Hiervoor is de boot op de kop gelegd en helemaal kaal gehaald door Melle.

De boot kwam er redelijk onder vandaan. Onder de waterlijn is het schip vervolgens met een speciaal goedje behandeld, dat door het hout heen trekt en het hout weer hard maakt op de iets zachtere plaatsen.

Na deze behandeling en enige tijd uitdrogen is het schip een keer in de epoxy gezet. Hierna was het weer schuren om het gewenste gladde resultaat te bereiken. (Zoals na elke laag die er weer op kwam.)

Het schip is overigens dermate uitgedroogd bij deze restauratie dat er op een gegeven moment behoorlijk naden ontstonden. Het zou een lelijk gezicht zijn geweest als deze zo maar waren blijven zitten, dus Melle heeft heel fijn zaagsel met de epoxy gemengd en dit in de ontstane gaten gesmeerd. Hierdoor zie je er uiteindelijk weinig meer van.

Een behoorlijke hoeveelheid epoxy, verf en lak later was dit het fraaie eindresultaat.

De restaurateur was logischerwijs zeer tevreden. Volgend jaar gaat hij de andere kant aanpakken. Naar mijn idee moet dat nu ook wel, want met zo'n mooie romp kan je met de rest van de boot niet achterblijven.

We moeten uiteraard ook even de man laten zien die alles mogelijk heeft gemaakt. Hij zorgt er verder ook maar voor dat er een stukje erfgoed van een zeilklasse bewaard blijft, en dat is hier wel een vermelding waard.

2005, Remco Ruinemans, NED506

De redding van een olympiajol, deel 2

Hierbij nog enige woorden van uw o-jolzeiler ter plaatse, die de restauratie van de 85 op de voet volgt.

Inmiddels heeft restaurateur Melle een kant van de binnenzijde keurig gerestaureerd. Hierbij kwamen nog wel wat rotte plekken te voorschijn, en moest nog het een en ander worden vervangen aan hout. Van het eindresultaat zijn door omstandigheden nog geen foto's, maar dit volgt later nog. (Als de andere kant ook af is.)
Hierbij alvast wel enkele foto's van hoe het een en ander was en de werkzaamheden aan het dek. Zowel het kaalhalen van het dek als de binnenzijde, is/was wegens het gebruik van harde (epoxy) verflagen een heel gedoe.

Zo'n lelijke epoxylaag zit er nu op. Niet mooi dus.

Zo was het dek. Niet zoals het hoort als je het mij vraagt.

Het dek is redelijk onder de verflaag vandaan gekomen. Er bleken een paar slechte stukken in te zitten, maar deze worden grotendeels weggewerkt door een zwarte rand die langs de rand komt te lopen. Wat overblijft is een slechte plek aan bakboord, maar daar schijnt ook nog wel weer wat op te vinden te zijn. Wij zijn benieuwd en zullen dit verder volgen.

Zoals hier al te zien is, is de boot verder al zo goed als kaal.

Tot Slot
De restauratie van een van de oudste olympiajollen in Nederland verloopt voorspoedig. Melle heeft ook maar besloten, dat het niet al te lang meer moet duren, en is ook opgehouden met werken. Nou ja, hij hoeft zich voorlopig in ieder geval niet te vervelen. Binnenkort volgt een derde update, want uw verslaggever gaat ook maar met 'wintervakantie'.

2005, Remco Ruinemans, NED506

De redding van een olympiajol, deel 3

Hierbij nog enkele woorden en foto's over de voortgang in de restauratie van olympiajol 85. In samenwerking met Menno ter Braak (foto's) en onze onvolprezen webmaster (communicatie).

Melle heeft inmiddels de bodem en het dek volledig kaal zoals blijkt uit onderstaande foto. Verder is het dek net voor de winter nog een keer in de epoxy gezet. Tevens is er al veel schuurwerk verricht om alles goed glad te krijgen.

Menno heeft de al eerder door mij vermeldde plek aan bakboordzijde ook nog even in beeld gebracht. Volgens de geleerden moet het goed te werken zijn. Ik ben benieuwd en zal al dan niet in samenwerking met derden het eindresultaat proberen vast te leggen.

De liggers van de vloerplanken waren onderin allemaal verrot. Melle heeft het rotte hout verwijderd en malletjes gemaakt op basis waarvan er weer keurig netjes een nieuw stukje hout in de liggers wordt gezet. Je kan toch niet anders zeggen, dan dat dit monnikenwerk is. (Zie foto's.)

Tot Slot
Al met al schiet de restauratie van de 85 best wel op. Het is nog even wachten op betere weersomstandigheden, en dan kan er al bijna gelakt worden. Dan nog een nieuwe overloop er in, en we hebben er weer een mooie gave oldtimer bij in de klasse. Een oldtimer van voor de tweede wereld oorlog die nog weer een hele tijd mee kan.

2005, Remco Ruinemans, NED506

De redding van een olympiajol, deel 4

Hierbij nog enkele foto's van een inmiddels bijna geheel gerestaureerde o-jol 85.

Het dek ziet er inmiddels weer goed uit!

Er zit inmiddels weer een balkje voor de overloop in de boot. Een nieuwe overloop is echter geen optie in een boot van voor de oorlog. Wie heeft er nog geschikt (oud) exemplaar voor Melle?

Zowel de bakboord- als stuurboordzijde van de jol zijn inmiddels aan de binnenzijde weer goed geconserveerd. Het geheel heeft nu een gezonde uitstraling die past bij de boot.

Al met al is het een heel ander schip geworden nietwaar?

2006, Remco Ruinemans, NED506,

foto's: Menno ter Braak