6 april 1999. Eindelijk dan de trotse bezitter van een Olympiajol. Daar heb ik al maanden op zitten broeden. Glunder, glunder, ik heb weer een bootje!

18 april. Het spulletje heeft een plekje. De rest van de wereld is nog niet zo fanatiek als ik, tenminste het ziet er nog knap verlaten uit op de vereniging. De volgende dag weet ik ook waarom. Jammer dat je zo'n droogpak niet tot boven je oren kan trekken. Water van 6 graden bevriest net niet in je haar en geeft toch een beetje een elfstedentochtgevoel. Ik weet niet zeker of dat oude pak nog wel zo waterdicht is, of ik die boot in mijn eentje wel weer overeind krijg en of ik dus wel zo graag zwemmen wil nu de wind aantrekt tot zes. Nog even natte beschuit spelen en van het verlaten meer af. Het is leuk geweest. Niet gedacht dat'ie zo hard kon!
Het schip vaart echt heel lekker, ruime wind makkelijk en vol in plane, aan de wind rustig als een kielboot, heel licht op het roer, ben eigenlijk altijd gewend dat het roer heel hard gaat trekken bij een dikke vlaag, maar niets daarvan.

27 april. Flink minder wind nu, het meer nog net zo leeg, maar nu ben ik het die gelijk heeft. Windje drie, avondzonnetje in het gezicht, wat wil je nog meer. Het begint tijd te worden om eens wild te doen. Laten we eens een rolltack proberen. Oeps, de laatste was 15 jaar geleden (want op catamarans ziet zo'n manoevre er wel een beetje vreemd uit). Ik glijd natuurlijk meteen uit en krijg bijna die imposante giek voor mijn kop. Voorlopig dus maar eens gewoon bukken en naar de overkant lopen. Tenslotte ook al 40+. Volgende actie. Ik probeer dan maar eens om aan een van de zesentachtig trimlijnen te trekken, zonder de hele zaak in de knoop te laten raken. Dat wordt nog een gepuzzel. Het is volgens mij een heel lastige boot om technisch onder de knie te krijgen. Vooral de verstaging bezorgt me nu al hoofdbrekens. Ik heb zo'n idee dat je vooral daarmee de mastbuiging kunt beinvloeden, maar voorlopig trek ik gewoon nog maar eens flink aan de tweeduizend maal vertraagde neerhouder en hoop dat het spulletje heel blijft. Dat alles vind ik nu juist erg leuk aan de boot. Het is geen sportattribuut (Laser) en er valt heel wat aan te ontdekken. Komende weken flink oefenen, binnen drie weken aan de bak voor de eerste wedstrijden. Ben van tevoren tevreden met op-een-na-laatste plek.

15 en 16 mei. De ZZ-cup. Op de dagen ervoor bouwt de spanning zich langzaam op. Nee he, ik zal toch niet op een half uur gezet worden, zeg. Het terrein loopt op donderdag en vrijdag al gezellig vol. Nog nooit zoveel haaien gezien (Niet de concurrenten bedoel ik, maar zo ziet een o-jol er op trailer in dekkleed uit). Zaterdag de eerste start, windkracht vier met hele smerige vlagen daartussendoor en ik houd het spulletje van geen kanten. Wordt niet laatste maar ben toch een beetje hypocriet en niet helemaal tevreden. Per slot wil ik straks ook nog wel eens met zes naar buiten. 's Middags idem dito, wat is zeilen eigenlijk moeilijk. Borrel en eten en borrel na, en je bent alles vergeten (tjessus, ik dacht dat ik wat pils gewend was). En ik was zeker niet als laatste weg.

De volgende dag grosse flausse, mijn specialiteit dacht ik altijd. Helaas, de resultaten waren niet veel beter, erger nog: nu ook geen excuus meer dat het zo hard waait. 's Middags gaat het wel lekker, dat maakt veel goed. Wat is zeilen eigenlijk leuk. Heb nu een lijst van hier tot Tokio met "verbeterpuntjes". Je moet altijd aan jezelf werken, nietwaar? Sowieso zat er nu al een stijgende lijn in, en die gaan we de komende tien, wat zeg ik, twintig jaar doortrekken!

26 mei. Gisterenavond weer even getraind. Punt 1 van de TO-DO-list: overstaggaan oefenen. Dat was zweten. Vorige week hoorde ik dat je een vlaag moet opvangen door de voorstag te lossen. Op die manier loos je de druk uit het zeil doordat het achterlijk opengaat. Ontdekking: dat werkt! Probleempje: maar hoe krijg je de voorstag weer strak? Een enkele vertraging, daar ben ik niet sterk genoeg voor. Hoe doet de rest dat? Trimtips? zeer welkom! Kan ik hier meteen publiceren? Nu nog snel even wat foto's scannen en op deze pagina zetten, anders wordt het zo'n droog verhaal en dat is niks voor zeilers

29 juni. Afgelopen weekend meegedaan aan het klasse-evenement in Eernewoude. Dertig boten (weer twee spiksplinternieuwe, hoogste nummer is nu 550, dat is dik over de honderd nieuwe boten in zeven jaar, welke Nederlandse klasse haalt dat nu?) op een van de mooiste maar moeilijkste stukjes water van Nederland. Bovendien was het er beregezellig, ook voor de meegereisde aanhang.
Door vakantie had ik de laatste weken maar weinig gezeild en een paar klasse-evenementen gemist. Het wedstrijdzeilen bevalt weer zo goed dat ik van plan ben om wat vaker mee te doen. (Als je wilt kun je trouwens elke week ergens zeilen).
In de afgelopen paar maanden ben ik al veel wijzer geworden over het trimmen van de boot. Afgelopen zondag begon die ook al goed te lopen aan de wind. In de B-poule kon ik nu goed meekomen. De uitslag.
Eind juli weer, en daarna in ieder geval de NK op de Beulaker, begin september.

27 augustus. Vandaag de generale repetitie voor de NK, om alle veranderingen uit te testen. Ik heb de laatste maanden flink zitten sleutelen aan de boot. Een van de dingen die een o-jol zo leuk maken, trouwens. Het was simpel om de grootzeilval (ook zo lang zitten zoeken naar een fokkeval?) door de mast te laten lopen. Scheelt straks weer een paar meter. Alles telt op. Nog wat gewichtsbesparende maatregelen, een nieuw zeil en buikspieroefeningen moeten er voor zorgen dat de 439 zichzelf in de middenmoot weet te manoevreren. Komende week nog een laatste blik op de wedstrijdregels en ik ben klaar voor mijn oude thuiswater, waar ik vijftien jaar niet meer gezeild heb. Heb zo'n voorgevoel dat het hard gaat waaien. Zin in!

8 september. Bijna tachtig boten op het NK!. Een vreselijk leuk lang weekend, zowel op het water als op de wal. Prachtig weer, wel weinig wind, dus van de beloofde Beulakergolven kon pas de laatste dag genoten worden. Het was soms lang wachten op een start, want onder 2 gebeurt niks, behalve bijbruinen.
De eerste start natuurlijk hevig geimponeerd. De "middenmoot" is een flexibel begrip: alles exclusief nummer een en nummer laatst, daar zat ik bij. Daarna ging het beter en weer een boel wijzer geworden.

19 september. Net mijn laatste klasse-evenement van dit jaar op Goinggarijp. (Voor de liefhebber: in oktober kun je ook nog twee keer varen, jammer dat ik niet mee kan doen, ik krijg echt de smaak te pakken).
Helaas, door concurrentie van de na-Braassem, dit keer geen 40+ boten op het water. Wel fantastisch weer, en weer een prima terras, ook belangrijk. Alle wind tussen 2 en 4 gehad en op zondag lekkere planeerrakjes. Voor mij ideaal en ik krijg het gevoel dat ik er af en toe wat van begin te snappen. Nog bijna voor het eerst omgeslagen en zondag bleek een trailerband lek. Was geen probleem, van alle kanten schieten O-jol zeilers je dan te hulp!

1999, Erik van den Broek