Vrijdag

Omstreeks 14.00 uur vertrokken uit Drachten om samen met Bart richting Zwolle te rijden. Hier treffen we Jan van A en de fam. De Haas, om in konvooi naar Italië te rijden. Per e-mail en telefonisch was er in de afgelopen week druk overlegd over de te volgen route. We hadden besloten om de Gotthardtunnel te mijden en via een pas aan de oostkant van het Comomeer naar Bellano te rijden.

Om een uur of elf arriveerden we in het pittoreske Müllheim in Zuid Duitsland, waar Jan van A een prima hotelletje wist. Hier werden we erg gastvrij ontvangen en na wat passen en meten op het (kleine) parkeerterreintje en een biertje op het terras gingen we slapen.

Zaterdag

Alleen van deze dag kan ik wel een boek schrijven, want de route die we hadden uitgezocht was op z’n zachts gezegd niet voor de hand liggend. Nadat we Hans de H al in een vroeg stadium waren kwijtgeraakt konden we uiteindelijk toch gezamenlijk beginnen aan de beklimming van de Splügenpas (buitencategorie). Na minstens 100 haarspeldbochten in een uiterst smal weggetje met diepe afgronden komen we met het zweet in de bilnaad en stinkende koppelingsplaten boven. Het uitzicht schijnt schitterend te zijn geweest, maar ik heb er niets van gezien. De afdaling is net zo spectaculair als de beklimming en de remmen krijgen het flink voor de kiezen. Alles gaat goed en zonder schade aan auto en boot komen we om 15.00 uur aan bij het Comomeer in Bellano. Hier wordt de boot achtergelaten op de zeilclub. Nadat we lekker in de schaduw bij een bakje cappuccino hadden besloten om nooit weer een haarspeldbocht te nemen, komt er een Italiaanse dame die ons meeneemt naar ons appartement. We mogen in onze eigen auto’s achter haar aan rijden (het was anders wat moeilijk te vinden). Nou dat heb ik geweten…….., de haarspeldbochten die we tot dan hadden genomen, waren werkelijk kinderspel bij het weggetje naar ons appartement. Het was eigenlijk niet mogelijk om met een tweewiel aangedreven auto boven te komen, temeer omdat je in elke bocht een keer moest steken. Het appartement is hagelnieuw met een schitterend uitzicht en we zien het weer helemaal zitten. Bart en Hans hebben een vierwiel aangedreven auto en die van mij blijft gewoon beneden…..

Zondag

Vandaag alle tijd om rond te kijken, de boot klaar te maken en in te schrijven. Later zal er een oefenwedstrijd worden gehouden om even te wennen aan het wedstrijdwater en de windomstandigheden. Het blijkt eigenlijk dat iedereen wel en een verhaal had over de reis naar Bellano. Er waren ook niet veel die de zelfde route als ons hadden genomen, behalve dan Jan Willem van den H. Hij had het gedaan (met twee vingers in de neus) in een grote camper met aanhanger….. Hij was overigens wel aangehouden door de politie die sterke twijfels hadden over z’n geestelijke vermogens.

’s Avonds was de officiële opening van het toernooi en het ziet er allemaal erg veelbelovend en professioneel uit. Na pizza op het terras beginnen we weer aan de beklimming naar ons appartement.

Maandag

Het is vandaag wéér mooi weer (33 gr.) en tot een uur of één windstil. We worden toch alvast het meer opgestuurd, want omstreeks deze tijd gaat het altijd waaien. Er staan twee wedstrijden gepland, maar tot half vier laat de wind het afweten. Goed insmeren en zo nu en dan een rondje om de boot zwemmen is het voornaamste tijdverdrijf. Wanneer er dan toch gestart kan worden met 80 gretige O-jolzeilers, draait dat voorspelbaar uit op een algemene terugroep. Er wordt upwind/downwind gezeild met een spreader bij de bovenboei. Met name bij de benedenwindse boei hoor ik veel getier en gevloek en zelfs een krakend geluid zo nu en dan. Ton op de Weegh neemt direct een voorsprong in het klassement die hij, zoals later zal blijken, niet weer uit handen zal geven.

’s Avonds is er een Italiaanse avond met live muziek en “plenty of food and plenty of wine” (zoals Max Blom het zegt) en het blijft nog lang onrustig.

Dinsdag

Bij de zeilclub kunnen de zeilers gebruik maken van drie trailerhellingen. Op de grootste worden we zelfs geassisteerd door een aantal professionele uit Nederland meegereisde “beachmasters”. Er worden vandaag drie wedstrijden gezeild. De friezen doen het naar behoren, maar zijn toch niet vaak bij de top tien te vinden. Ikzelf eindig één keer als 9^e, maar blijk een ocs te hebben. Hans de H trekt zijn overloopkar van de rail tijdens de tweede race. Hij blijkt na de opgelopen schade tijdens de Sneekweek vergeten te hebben om kogeltjes in de kar te stoppen. Dit euvel wordt later op de wal met behulp van diverse mensen en geleende kogeltjes, weer verholpen. Het levert Hans ook nog de pechprijs (een nieuw grondblok) op.

Klaas P is inmiddels al twee dagen op zoek naar zijn autosleutels en begint te vrezen in Bellano te moeten achterblijven. Uiteindelijk blijkt zijn vrouw zijn terugkomst wel op prijs te stellen en stuurt ze de reservesleutel op.

Woensdag

Deze dag stond als rustdag op het programma (mits er voldoende wedstrijden waren gezeild). Met name de Duitse deelnemers stonden hier wat vreemd tegen aan te kijken. Toch is het ons prima bevallen. Het geeft je de gelegenheid om een toeristisch uitstapje te maken naar bv. Milaan of een nabij gelegen dorpje. Sommigen deden dit per trein, te voet, per ATB of per O-jol. Wij hebben met een viertal O-jollen een rondje Comomeer gedaan, waarbij het terrasje in Varenna het absolute hoogtepunt was.

Hans is inmiddels zeer bedeven geraakt in het nemen van alle aanwezige obstakels op onze “weg” naar het appartement. Hij doet dat op onnavolgbare wijze (plankgas) en er is nog maar één bocht waar hij moet steken…..

Donderdag

De wind is vandaag mooi op tijd en zelfs iets sterker dan de voorgaande dagen (kracht 3 a 4). Ik overweeg om een hangbroek aan te doen, maar besluit om toch maar weer in een korte broek en een shirtje te gaan zeilen. Goed smeren en voldoende water mee, dat is belangrijk. Van het thuisfront horen we overigens dat in Nederland alle records worden gebroken in de hoeveelheid neerslag met veel harde wind. Moeilijk voor te stellen!

Er worden weer drie wedstrijden gevaren en omdat de wind iets sterker en constanter is, gaat het voor mijn gevoel ook weer wat beter. Ik eindig alle keren bij de eerste 20 en sta aan het eind van de dag zelfs weer voor Jacobus (good old). Beste Fries worden is de enige haalbare titel voor mij in dit internationale geweld.

Er is een Hollandse avond georganiseerd met heel veel heerlijke pannenkoeken en met veel hollandstalige muziek. Ikzelf hou daar wel van. Wanneer André Hazes voorbij komt, houd ik het haast niet droog……

Vrijdag

De wind is weer op het afgesproken tijdstip aanwezig en zou vandaag nog harder worden dan donderdag. Dus toch maar in het rubber vandaag. Het blijkt echter niet nodig te zijn. De wind is vrij zwak (kr. 2 a 3) en niet constant, zodat er vandaag maar één wedstrijd kan worden gevaren. Direct na de start draait de wind 30 gr., zodat er nauwelijks meer sprake is van een kruisrak. Tot overmaat van ramp komt Jacobus halverwege ook nog voorbij. Bart doet het ook goed en eindigt bij de eerste 20. Ton op de Weegh wint het algemeen klassement en Jacobus wordt uiteindelijk toch de beste Fries!

Klaas P heeft inmiddels de sleutels uit Nederland ontvangen en Hans de H kan nog steeds die ene bocht niet in één keer nemen (ook al “sljurket” hij door de bocht).

Zaterdag

Gisteravond zijn we al vertrokken om na de Gotthardtunnel een hotelletje te zoeken. Het hotel waarna we werden verwezen bleek echter niet meer te bestaan. Een gastvrij gezin bood ons (Hans, Sip, Bart en mij) hun eigen en de logeerkamer aan! Heel bijzonder.

De verdere reis verloopt weinig spectaculair, zodat daar niet veel over valt te vermelden. Rest mij alleen nog te melden dat ik (ondanks tegenvallende resultaten) een schitterende week heb gehad en wil ik Ton feliciteren namens alle Friese deelnemers.

Luut

NED 518